Historia szkoły

W rocznicę obchodów 1000-lecia Państwa Polskiego zapadła ważna decyzja władz  oświatowych, a konkretnie ówczesnych władz powiatowych, zatwierdzająca budowę czwartej szkoły podstawowej w Sokółce. Na miejsce budowy wybrano teren za miastem, zwany koszarami. Tu bowiem w 1889 r. wybudowano bloki dla potrzeb wojska. Mimo, że wojsko stacjonowało tylko do wybuchu II wojny światowej, nazwa dochowała się do czasów powojennych, a nawet dzisiejszych. Podczas ostatniej wojny budynki koszarowe w znacznej części zostały zniszczone. Na fundamentach jednego z nich powstała nowa szkoła. Budowało ją Podlaskie Przedsiębiorstwo Budowlane pod kierownictwem pana Aleksandra Jaroszewicza przez około 3 lata. 16 sierpnia 1968 r. budynek  przekazano  do   użytku. Klucze uroczyście  wręczono pierwszej kierowniczce szkoły pani Stanisławie Zalewskiej.

Wielki wkład pracy w zagospodarowanie budynku, zorganizowanie pracy Szkoły Podstawowej nr 4 włożyła kadra nauczycielska w składzie:
Władysława Jasielczuk
Stanisława Badura
Walentyna Tur
Eugenia Trwoga
Janina Jancewicz
Władysława Szczebiot
Apolonia Mozolewska
Zofia Bondaryk
Bronisław Czaplejewicz
Leokadia Borys
Ludmiła Jarosz
Wiera Żuk
Zoja Ancypo
Nina Ciuruś
Władysław Krajewski
Bernadeta Puczyłowska
Helena Romańczuk
Józefa Matuk
Genowefa Arciuch
Władysława Misterko
Krystyna Czołpińska

Jednocześnie ze Szkołą Podstawową nr 4 została zorganizowana i zlokalizowana w tymże budynku Zasadnicza Szkoła Rolnicza pod kierownictwem  pana Kazimierza Wołyńca, która opuściła nas w 1974 r.

Dobre warunki lokalowe skłoniły władze oświatowe do przeniesienia dzieci specjalnej troski ze Szkoły Podstawowej nr 3 (obecnie „dwójki” ) do  Szkoły Podstawowej nr 4. Dzieci klas specjalnych uczyły się w tej szkole do 1984r do chwili usamodzielnienia się Szkoły Podstawowej Specjalnej.Budynek szkoły 1000-latki był najbardziej okazały w Sokółce. Dobrze wyposażone klasopracownie, największa w mieście sala gimnastyczna stały się miejscem konferencji przedmiotowo – metodycznych, zawodów sportowych i różnych imprez artystycznych. Nowa  szkoła w ówczesnym czasie była chlubą Wydziału Oświaty, którym kierował pan Józef Zalewski.

Dobra baza lokalowa umożliwiła pobyt grup przedszkolnych w różnych okresach czasu.

W wyniku reorganizacji sieci szkolnej w Sokółce w 1974 r. polegającej na połączeniu Szkoły Podstawowej nr 2 ze Szkołą Podstawową nr 1 zmieniony został  numer naszej szkoły na nr 3 i pod tym numerem szkoła funkcjonuje do dziś.

Ważną datą w dziejach szkoły jest 8 maja 1975 r., kiedy to Szkole Podstawowej nr 3 nadano imię Walerego Wróblewskiego i wręczono sztandar ufundowany przez Komitet Rodzicielski. Odsłonięto też tablicę pamiątkową na froncie budynku.

Największym wydarzeniem była reorganizacja szkoły, która  nastąpiła 1 września 1996r Kuratorium Oświaty i Wychowania w Białymstoku powołało do życia II Liceum Ogólnokształcące w Sokółce w budynku Szkoły Podstawowej nr 3 w Sokółce.

Od 1 stycznia 1997 r. powstaje Zespół Szkół Ogólnokształcących w Sokółce obejmujący te dwie szkoły. Liceum Ogólnokształcące, które funkcjonowało 6 lat ukończyło 176 uczniów.

Reforma oświatowa w końcu lat 90-tych zmieniła strukturę szkolnictwa  w Polsce. Powołano do życia gimnazja. Od 1 IX 1999 r. w Zespole Szkół Ogólnokształcących w Sokółce funkcjonowały trzy szkoły o różnych cyklach kształcenia.

Po wygaśnięciu Liceum od 1 IX 2002r do dziś w skład Zespołu Szkół Ogólnokształcących wchodzi Szkoła Podstawowa nr 3 i Gimnazjum nr 2 w Sokółce. Ogółem uczy się ok.550 uczniów w 10 oddziałach szkoły podstawowej i 9 gimnazjum. Pracuje 43 nauczycieli i 19 pracowników administracyjno – obsługowych.

W minionym 40-leciu szkoła miała 5 dyrektorów i 6 zastępców.
W latach 1968-1971 kierowniczką „czwórki” była śp. Stanisława Zalewska a jej zastępcą Władysława Jasielczuk.

Przez następne 2 lata kierował szkołą  Romuald Puczyłowski z Władysławą Jasielczuk, a przez rok 1973 – 1974 funkcję już nie kierownika, a dyrektora pełniła Władysława Jasielczuk, a zastępcą  Janina Jancewicz. Od  początku roku szkolnego 1974 – 1976 dyrektorem został  Stanisław Omachel, który pełnił funkcję przez 12 lat. Zmieniali się jedynie zastępcy dyrektora. W latach 1974-1977 obowiązki wicedyrektora pełniła Zoja Ancypo, a przez 2 lata Kazimierz Taudul. Od 1986r po odejściu Stanisława Omachela, dyrektorem szkoły został  Kazimierz Taudul,  a wicedyrektorem  Teresa Rygasiewicz.

W minionym 40-ciu funkcjonowania szkoły pracowało ogółem 139 nauczycieli.  Część zmieniła miejsce pracy,  wyjechała za granicę,  bądź zrezygnowało z zawodu. 8 naszych koleżanek i kolegów nie żyje:

Stanisława Zalewska
Genowefa Arciuch
Władysław Krajewski
Leokadia Borys
Władysława Misterko
Stanisława Badura
Krystyna Czubata
Bronisław Czaplejewicz

Dzięki zaangażowaniu, wytężonej często niełatwej pracy nauczycieli i wychowawców możemy szczycić się znacznymi osiągnięciami w różnych dziedzinach działalności naszej placówki. Do nich należą: konkursy przedmiotowe, sport, działalność artystyczna dzieci, organizacje uczniowskie takie jak ZHP i PCK i inne. Uczniowie klas najstarszych rokrocznie startowali w konkursach przedmiotowych izajmowali znaczące miejsca w rejonie, a nawet w województwie. Do najbardziej wymiernych osiągnięć naszych uczniów należy zaliczyć sukcesy sportowe w łyżwiarstwie, piłce ręcznej, szachach oraz niektórych konkurencjach lekkoatletycznych.

W kronikach odnotowana jest „złota zima” 1985r. , kiedy to nasi uczniowie w „Błękitnej Sztafecie” i Złotym Krążku” zajęli dwa I miejsca na ogólnopolskich zawodach o Puchar „Świata Młodych”, które odbywały się  w Sokółce  na lodowisku Szkoły Podstawowej   nr 1. Nie sposób wymienić innych osiągnięć naszych łyżwiarzy wykraczających poza granicę województwa białostockiego. Najcenniejszymi są: IV miejsce na Igrzyskach Zimowych w „Błękitnej Sztafecie” w Cieszynie w 1986 roku i IV miejsce tego samego szczebla w „Złotym Krążku” zajęte przez chłopców w Nowym Targu w 1984 roku. Jest to niewątpliwie zasługa wszystkich nauczycieli w-f, a szczególnie pani Jadwigi Krychniak, która pracując w naszej szkole zapoczątkowała pasma sukcesów. Kontynuował je  Andrzej Wysocki. Niemały jest także udział Kazimierza Taudula w sukcesach sportowych szkoły nie tylko w łyżwiarstwie ale i innych dyscyplinach sportowych, między innymi w piłce ręcznej, w której to dyscyplinie należeliśmy do czołówki województwa przez kilka kolejnych lat.

O innych osiągnięciach w sporcie szkolnym można mówić wiele i wcale one nie  będą  takie przeciętne. Wymienić należy  także sukcesy naszych szachistów (m.in. 4 miejsce w Polsce), których szkolił pan dyrektor Stanisław Omachel, a dzisiaj te świetne tradycje kontynuuje pan Jarosław Raczkowski.

Zainteresowania i uzdolnienia były rozwijane poprzez wycieczki turystyczno-krajoznawcze. Co roku organizowano kilka wycieczek. Nauczyciele pracowali także w czasie ferii i  wakacjach, na zimowiskach, półkoloniach, koloniach letnich i obozach wędrownych. Ta ostatnia forma letniego wypoczynku w naszej szkole była najbardziej popularna. Przez szereg lat ze szkoły wyruszały w Polskę nawet po 4 obozy wędrowne. Wielu z nas zaliczyło po kilka obozów jako kadra prowadząca, ale  niewątpliwym rekordzistą jest Władysław Krajewski, który przemierzył Polskę wzdłuż  i  wszerz prowadząc ponad 100 obozów, z tego wiele z uczniami naszej szkoły.

Na przestrzeni 40-lecia działalności szkoły liczba uczniów wahała się od 500 do 600. W ślady swoich nauczycieli poszło 50 uczniów. Dziesięciu z nich pracuje w naszej szkole: Anna Andrzejewska, Dorota Kamińska,  Adam Kowalczuk, Barbara Tolko, Dorota Szczesiul, Katarzyna Daszuta, Alina Jakimiec, Małgorzata Jankiewicz,  Radosław Kacunel.